Ronneburjer  Mundart

Haimat
Helmut  Schäfer

Des schinsde Doaf, uff däre Weld,

i-es Ronnebursch  i-em Hüschelland,

des Hoamwieh --- doas misch draus befälld,

brengd misch sereg,  i-ens Haimadland.

 

Komm isch voo Sälwed, --- voo de Hieh,

wäd mirs ims Herz suu rischdisch woam,

isch see e Dirfsche, --- wuonnerschie,.

doas  i-es de Ord --- wuu isch geboan.

 

Die Fallbach fläißd ganz schdell dursch’s Doal,

de Kirchturms Giggel blingd mir zou,

die Obsdbeem bloije --- oone Zoal,

isch soi oom Ziel, --- häi  fi-en isch Rou.

 

Oom Millbäg dood e Omschel singe,

unn irschenwuu doo gauzd en Hound,

em läibsde deed moi Herz veschbringe,

isch soi sereg, ---  i-em Haimadground.

 

Es roischd ganz schdoag nooch  Mi-ezvajoule,

die Bieh imschwirn en Kwedscheboam,

de Herrgoud soul misch eds --- näid huole,

isch froije misch --- isch soin dehoam.

 

Langsam gieh isch dursch die Schrouße,

wuu isch moi Juchend hu vebroochd,

wuu isch als Bou --- i-en kuodse Huose,

oo frimde Lender hu gedoochd.

 

E Hingel gaggerd vier sisch hie,

des Nochbersch Mugg däi grunzd  i-em Schdall,

voull Oodochd bleib isch ganz schdell schdie,

isch schbier moi Haimad --- iwwerall.

 

Isch soi aach uff de Kirschhof goange,

do woan die Greewer Rai oo Raije,

oan Nome hääld misch doo gefoange,

moin besde Froind dood häi schunn laije.

 

Woann isch aach huonerd Juhr wir furd,

moi Dirfsche kenn isch oom Geruch,

eds blaib isch häi ---  i-em Haimadurd,

vom frimde Land hunn isch genuch.

 

De Resd dä Weld ---  i-es nigs degeesche,

doo drause  i-esses kaald unn houl.

moi Ronnebursch med all doim Seesche,

dou  saisd gegrüßd --- vill dausend moul.

 

 

 

Die Juchendzaid

Helmut Schäfer

Wuu  i-esse nur die Juchendzaid,

wuu soin die Blädz wuu mir geschbilld,

schunn fufzischjuur Vegangenhaid,

schunn halb veblaßd des Kinnerbild

 

Se woan doch schie, däi Juchendjuurn,

drimm hunn aisch alles  uffgeschri-ewwe,

woan aisch’s vezehl, --- moi  Ki-en däi luurn,

woas als  i-ern Babbaa, houd  gedri-ewwe.

 

Voom Buunefass, en Raaf genomme,

unn uff de Gass erimmgeruold,

em Hirbsd en Drach oos Saal gebounne,

de goanse Doach rimmhägeduold.

 

Hunn  i-en de Houl e Heel gebaud,

voom Baabe soine Schdumbe raache,

med Schlamb hunn mir uus zougesaud,

die Moamme houd oams Loch vehaache,

 

Wä dräd noch lange Uonnerhuose,

wuu soin die Schdrimb däi oam gegradsd,

wä meschd doann haud noch Saafebluose,

i-em Räsche soin mer rimmgewadsd.

 

Mem Zwaggel noch em Schbadz geschuosse,

die Schbrengel hummer sälbsd gebaud,

me hunn uus Juchend hald genuosse,

unn hu baim Nochber  Bi-en geklaud.

 

Baim Hourre-Schuosder Schaale globbe,

vom Hof des Diersche ausgehengkt,

vom Ebbelwoi en gruße Schobbe,

hunn mir uus manschmuol ausgeschengkt.

 

Bleedsinn hummer ofd  getri-ewwe,

baim Schdraasch aushägge --- gong’s ims Ganse,

i-en de Schoul, --- baim Nochber  oabgeschri-ewwe,

me han hald maisd de Schloach oom Ranze.

 

Des Lebse Gens hunn mir gejaachd,

bais Gaiwels  i-en de Boun gepischd,

de Lierer Loos, dä had gasaachd,

ihr Buwe, --- so was macht man nicht.

 

Wuu hummer uus nur als gedroffe

koa Weed mie doo, des Baghaus foud,

hunn hoamlisch doo de Schnaps gesoffe

nigs mie  i-es oom glaische Urd.

 

De Biene-Kall hu mir gefobbd,

oom Schdacheldruod des Hemb  veri-esse

me hunn uus öffdesch, --- aach geglobd,

med Schdoa, --- die Loambe ausgeschmi-esse.

 

Em Schbids, soi Foa’road pladd geluosse,

i-ens Schmids de Oabfluss zougeschdobd,

em Scheds soi Senda --- laafe luosse,

e Pries gekaafd, unn däi geschnobd.

 

I-ens Lebbesch hummer uus veschdegd,

die Mienaa durfd’s näid  wi-esse,

en Bulle huod doo Koi gedegd,

hunn Maul un Aache  uffgeri-esse

 

Baim dresche  i-en die Schbrau geschbrunge,

unn oo die Waaldbach boade gie,

baim Dienes meck, meck meck gesunge,

ach woas woar doas domuols schie.

 

Kadoffelkkäfer wurd gesammeld,

i-en e Flasch med Saafebroi,

en Hoas gesee, --- wäi dä gerammeld,

doas --- woar fier uus  Ki-enn --- doch näid noi.

 

Mem Kasdekann de Kirschweeg nob,

bais Schreesches gäsches Haus gerennd,

goa moanscher harr e Schinn oom Kob,

doch koaner huod voo uus geflennd.

 

Es goob koan Fänsee, im se gugge,

me mussde alles sälwer doo,

uus Ellen mussde villes schlugge,

un druodsdeem woan mer immer froo.

 

Däi schiene Zaire soin vebai, des Läwe gied doch waire,

des Händie  i-en de hoirisch Zaid, ---  i-es de  Ki-en --- i-en Zaidvedraiwer.

 

 

 


 

Widder nuff

Ronnebursch.de

Annern Mundartseite:

Selwedd

Derngem